Zapraszam na blog podróżniczy o wyprawach do krajów Azji, Europy, Afryki Północnej i Ameryki Środko

5.04.2012

/SINGAPUR/ 8 dni bez gumy do żucia – DZIEŃ 6: Another Day in Paradise




Jak dziwne bywają koleje losu: czasem wystarczy pomylić autobus, żeby zamiast w muzeum wylądować w raju... 

Teoretycznie chciałyśmy zwiedzić Baba House - tradycyjny dom Peranakanów, chińskich imigrantów, którzy w XV i XVI wieku przybywali do Indonezji. Ale jednak nie on nam był dziś pisany.

Jakimś cudem lądujemy przy promenadzie prowadzącej na Sentosę - rajską wyspę, której urokami cieszy się 5 milionów turystów rocznie. Dostać się na nią można, jak tylko się chce - albo idąc piękną drewnianą promenadą, albo jadąc wagonikiem na szynach, niektórzy wybierają kolejkę linową (to opcja najdroższa - 28$ w dwie strony) lub stateczek. My decydujemy się na opcję tanią (bilet wstępu na wyspę to symboliczny koszt 1$) i atrakcyjną widokowo. Idziemy drewnianym pomostem, na którym zmęczonym piechurom pomagają ruchome chodniki, a ciekawych turystów specjalne tablice informują, ile jeszcze zostało im do przejścia.


Czasem zastanawiam się, jak mógłby wyglądać raj... Myślę, że jest podobny do Sentosy: zielony, nowoczesny i pełen atrakcji. Jaskinia kusi przyjemnym chłodem, na turkusowej wodzie kiwa się łódka, na sztucznych drzewach wiszą lizaki, a M&Ms-y zapraszają do wspólnej fotki.


Idziemy dalej. Czego tu nie ma? Universal Studios z charakterystycznym globusem, kompleks fontann "Lake of Dreams" - w nocy rzeczywiście muszą one wyglądać jak ze snu lub marzenia, ogromny Merlion (wszak nazwa Singapore oznacza w języku sanskryckim "miasto lwa"), rajskie plaże...


Oszołomione tym otoczeniem na poły kiczowatym, na poły rajskim idziemy w kierunku plaż. Mijamy mieniącą się wszystkimi kolorami tęczy fontannę inspirowaną Gaudim. Minipłytki błyskają w słońcu, a woda pluska przyjemnie. Czujemy się jak turystki na Karaibach, jak bohaterki "Sex & the City" albo po prostu jak dwie szczęściary, które spędzają osiem wspaniałych dni w Singapurze. Gdzie mogłoby być nam dziś lepiej?...


Jak miło mieć tylko takie dylematy, czym na stały ląd wrócić z rajskiej wyspy. Na pewno nie per pedes - na to jest za gorąco. Decydujemy się na przyjemnie klimatyzowaną kolejkę. Świetny wybór - jazda jest bezpłatna, a do tego jakie widoki. Szyba w wagoniku działa jak filtr polaryzacyjny, chmury rysują się więc jeszcze piękniej, a świat nabiera błękitnego odcienia.


Czymże byłby dzień w Singapurze bez przetestowania jednej z setki chyba dostępnych tu kuchni azjatyckich. Dziś robimy sobie małą kulinarną podróż do Tajlandii. Czujemy się jak myth busters sprawdzający po pierwsze, czy kuchnia Tajlandii jest rzeczywiście nie do wytrzymania ostra i po drugie, czy to prawda, że curry tajskie jest kompletnie inne niż indyjskie. Oba mity potwierdzone! Dania w Thai Expressie ledwie dają się zjeść nawet w wersji superłagodnej (usta piekły mnie dobre dwie godziny, a przełyk ze trzy) mimo że zupka na talerzu wygląda dość niewinnie.


Jakby wrażeń było mało lecimy jeszcze na mały spacerek po dzielnicy kolonialnej. Gdzieś w podświadomości pojawia się nieprzyjemna myśl, że kiedyś będziemy NIESTETY musiały stąd wyjechać, a tyle jeszcze atrakcji czeka w tym niezwykłym mieście. Przed budynkiem, w którym obecnie mieści się muzeum sztuki, zaczepia nas miły starszy Singapurczyk, który płynną angielszczyzną opowiada nam, że kiedyś znajdowała się tu szkoła, do której uczęszczał. Jak czytamy na stronie internetowej Singapore Art Museum (fajnie, że darmowe WiFi dostępne jest tu niemal wszędzie), rzeczywiście od roku 1855 do 1990 znajdowała się tu katolicka męska szkoła prowadzona przez braci La Salle.


Snujemy się po okolicy - nigdy nie wiadomo, czy lepiej skręcić w lewo, czy w prawo, bo tyle tu ciekawych budowli. A to kościół katolicki, a to świątynia buddyjska, a to - dla kontrastu - kolorowe bloki. Za blokami jeszcze jedna niespodzianka - parking dla riksz.


Przypadkiem trafiamy na targowisko, jakich tu wiele. Stoiska z ciuchami w naturalny sposób przeplatają się ze stoiskami z owocami, przy budce z sokami aż mieni się od kolorowych owoców. I... jest! Durian! A właściwie cały skład durianów. Wreszcie na własnych nosach możemy się przekonać, czemu nie należy przewozić ich środkami transportu publicznego... 


Wieczór nadchodzi nieubłaganie. A jak wiadomo nie ma to jak noc na singapurskim nadbrzeżu. Wspominając słodki smak Singapur Slinga i miły chłód fontanny sprzed kilku dni udajemy się nad wodę. Tym razem idziemy w kierunku Boat Quay. Zanim wylądujemy przy piwie pszenicznym w RedDot Brewhouse i zanurzymy się w dźwięki muzyki na żywo, eksplorujemy kluby przy Circle Road. Dziewczyny tu jeszcze bardziej kuso ubrane niż na Geylangu, bity mieszają się w naszych uszach i głowach. Jeden z klubów przywodzi na myśl rodzinne miasto, z innego płynie słodka bollywoodzka muzyka. Dziś nie wrócimy wcześnie do domu!


Fotki w porcie; hotele aż do nieba, stateczki suną po zatoczce, most mieni się niebieskim światłem. Młodzież pije piwo, uliczny grajek leci Dylanem.

Nagle olśniewa nas, że już szósty dzień jesteśmy w Singapurze, a nie widziałyśmy jeszcze symbolu miasta, który widnieje na okładce naszego przewodnika: białego Merliona plującego wodą. Biegniemy więc do Merlion Parku mijając po drodze pięknie oświetlony Fullerton Hotel.


Widok jest jeszcze piękniejszy niż na okładce "Lonely Planet". Dla niego warto było obetrzeć sobie pięty w tę długą noc...

No comments:

Post a Comment